พวกเรามันก็เหมาะกับแค่ถ้วยกาแฟกระดาษเท่านั้นล่ะ

จากโพสที่ผมเล่าเรื่อง กฎเหล็ก 5 ข้อ เพื่อช่วยให้คุณตามหาแรงบันดาลใจแห่งชีวิต โดย ไซม่อน ซิเน็ค มีคนถามมาให้ผมขยายความกฎข้อ 5 ให้ฟัง ผมเลยถือโอกาสเล่าให้ฟังในโพสนี้ครับ

ไซม่อน ซิเน็ค เริ่มต้นเล่าเรื่องจริงเรื่องหนึ่งให้ฟัง…

มีอดีตนายทหารยศสูงคนหนึ่งเดินเข้ามาที่หอประชุมขนาดใหญ่ มีทหารเป็นพันนายเข้าฟังการบรรยายครั้งนี้ อดีตนายทหารคนนี้ถือแก้วกาแฟกระดาษธรรมดาๆใบนึง (จริงๆที่เค้าเล่า เค้าใช้คำว่า Styrofoam cup ซึ่งเป็นถ้วยโฟม แต่ผมแปลไทยให้เห็นภาพว่าเป็นแก้วดาดๆ) เค้ายกมันดื่มจิบนึง และแทนที่เค้าจะพูดตามสคริป์ที่เค้าถือ เค้ากลับเอามันวางลง แล้วเริ่มเล่าเรื่อง…

“พวกคุณรู้มั้ย ว่าเมื่อปีที่แล้ว ผมก็มาบรรยายในงานนี้ ณ หอประชุมแห่งนี้”

ณ ตอนนั้น เมื่อปีที่แล้ว ผมยังดำรงตำแหน่งนายทหารระดับสูงอยู่ ผมได้รับเชิญให้บินมาพูดที่งานนี้ โดยให้บินมาในระดับชั้นธุรกิจ พอผมลงจากเครื่องบิน ก็มีนายทหารมารอรับผมที่สนามบิน และพาผมนั่งรถผู้บริหารอย่างหรูไปส่งที่โรงแรม

พอถึงที่โรงแรมห้าดาว ก็มีเจ้าหน้าที่ทำการยกกระเป๋าและเช็คอินให้ผม และพาผมไปที่ห้องพักผ่อนอย่างสะดวกสบาย

ในวันรุ่งขึ้น เจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวกพาผมเดินทางมาที่หอประชุมแห่งนี้แหละ เค้าเชิญผมไปรอที่ห้องด้านหลัง เป็นห้องรับรองอย่างดี และมีพนักงานบริการมาเสริฟกาแฟในถ้วยเซรามิคอันสวยหรูมีราคา

ย้อนภาพมา ณ วันนี้ ตอนนี้ ผมไม่ได้ดำรงตำแหน่งนายทหารขั้นสูงนั้นแล้ว

ผมบินมาที่เมืองนี้เอง และนั่งรถแท๊กซี่มาเข้าพักที่โรงแรม ผมทำการยกกระเป๋าเดินทางเข้าเช็คอินที่โรงแรมเอง พอเช้าวันนี้ ผมก็เรียกแท๊กซี่ให้มาส่งผมที่หอประชุมแห่งนี้ พอผมเดินเข้ามาในล๊อบบี้ทางเข้า ผมถามเจ้าหน้าที่ออกไปว่า

“ผมขอรับกาแฟหน่อยได้ไหมครับ”

เจ้าหน้าที่ท่านั้นชี้ไปที่เครื่องชงกาแฟอัตโนมัติ และบอกว่าคุณสามารถบริการตัวเองได้เลยครับ

ผมเดินไปที่เครื่องชงกาแฟเครื่องนั้น และทำการกดกาแฟใส่ถ้วยกาแฟกระดาษบ้านๆใบที่ผมถืออยู่นี้

บทเรียนที่ผมได้รับคือ ถ้วยกาแฟเซรามิคอันสวยหรูใบนั้นมันไม่ได้เสริฟให้กับผม มันเสริฟให้กับคนที่ “ถือตำแหน่ง” หรือภาษาบ้านๆคือ “คนที่ถือหัวโขน” นั่นล่ะ

วันนึงที่คุณไม่ได้สวมหัวโขนนั้นแล้ว คุณก็แค่คนธรรมดาๆคนนึง ที่เหมาะกับถ้วยกาแฟกระดาษเท่านั้นล่ะ

ขอให้จำไว้ว่า เวลาคุณมียศมีตำแหน่งหน้าที่การงานดีขึ้นหน่อย มีคนมาเอาใจคุณ เอาของหรูหรามาบำเรอคุณต่างๆนานา ขอให้จำไว้ว่า ของเหล่านั้นมันไม่ใช่เพื่อคุณ แต่มันเพื่อ “หัวโขน” ของคุณ

พวกเราทุกคนมันก็เหมาะกับแค่ถ้วยกาแฟกระดาษเท่านั้นล่ะครับ!!

ด้วยความคิดนี้ จะทำให้คุณไม่ยึดติดกับลาภ ยศ และการสรรเสริญเยินยอ และสิ่งของภายนอกที่ดูหรูหรา ฟุ่มเฟือย แต่ให้คุณโฟกัสกับความสง่างามและความยิ่งใหญ่จากภายในตัวคุณ

ถ้าเทียบกับหลักพระพุทธศาสนา ก็เปรียบได้กับที่พระพุทธเจ้ากล่าวว่าสิ่งของต่างๆล้วนเป็นของนอกกายเราเท่านั้น

คุณผู้อ่านมีความคิดเห็นว่ายังไงบ้าง ลองแชร์ความเห็นของคุณเกี่ยวกับแนวคิดนี้ให้ฟังหน่อยสิครับ 🙂