ผมได้เรียนรู้บทกลอนนี้ตั้งแต่ช่วงที่ผมยังเรียนหนังสือชั้นประถมหรือมัธยมศึกษา ซึ่งมันยังคงจำฝังในหัวผมทุกวันนี้
บทกลอนโดนท่านพุทธทาส ภิกขุ นี้คอยช่วยเตือนใจผมอยู่เสมอคับ และผมอยากส่งต่อให้ทุกท่านด้วย
เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา
จงเลือกเอา ส่วนดี เขามีอยู่
เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู
ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย
จะหาคน มีดี อยู่ส่วนเดียว
อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย
เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเอย
ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริงฯ
เป็นบทกลอนที่ไม่เสื่อมคลายตามกาลเวลาเลยจริงๆนะครับ คนเรานั้น แทบจะหาคนที่มีแต่ข้อดีอย่างเดียวแทบจะไม่มี จะดีกว่าไหมถ้าเราเลือกมองด้านดีๆของเขาเหล่านั้น
บทกลอนนี้ทำให้ผมนึกถึงเรื่องของกรอบความคิด (Mindset) ที่เหมือนเป็นตัวกำหนดรูปแบบการคิดของเรา ถ้าเรามีกรอบความคิดแบบเติบโต (Growth Mindset) เราก็เป็นคนที่มีความเชื่อว่าคนเราพัมนาตนเองได้ ผมได้แชร์เรื่องนี้ไว้ใน Podcast 2 episodes ด้วยกันด้านล่างนี้ครับ เพื่อให้ท่านที่สนใจเรียนรู้เพิ่มเติมต่อได้ครับ
Start with Wai 